Jak co dzień, zostawiłem na mostku kawałek oblata. Klops zawsze je uwielbiał. Po pewnym czasie ten kawałek smakołyka zawsze znikał. Dzisiaj tak się nie stało. Zaniepokoiło mnie to. Kilka razy zawołałem „Klooops!”. Cisza… Żadnego ruchu. I ta przejmująca cisza…